ΠΟΙΗΣΗ

1. ΠΕΡΙΔΕΗΣ  (1998)
    Τα πάρθια Βέλη του κατατρυπούν
     την ιώβειο Υπομονή της,
     σχίζουν το λεπτό ύφασμα των ιδεών,
     και την αναγκάζουν να μετασχηματιστεί
     σε Κύπελο
     από στέρφα Απεραντοσύνη
     μέσα σε ημι-συνειδητοποιημένες οιστρηλασίες.

2.
ΣΟΓΙΑ

Σάπισαν τα σόγια
Πάγωσαν οι κυριαρχίες
αιματοστάλαχτη αγάπη
δαγκάνουν οι χρηματικές βοήθειες
κι ένας κόσμος που σχολιάζει και αλυχτάει
αντί να υποκλίνεται στον πόνο
και να σέβεται την ομορφιά


ΑΚΑΡΙΑΙΟΝ

Η πεταλουδίτσα παιχνίδισε άνετα μέσα στο λιόλουστο της Άνοιξης. Ωστόσο ήταν ανύποπτη για αυτό τον ακαριαίον θάνατο, ακέριο, που θα έβρισκε στο οδόστρωμα, συγκρουόμενη με δύναμη στο ερχόμενο αυτοκίνητο.

Έτσι και η θαλάσσια χελώνα η καρέττα-καρέττα, βρήκε ακαριαίον θάνατο, έξαφνο, καθώς ένα πλεούμενο τη διέσχισε με δύναμη πάνω στη θάλασσα τη τρίσβαθη,

Ο σκύλος, επίσης, βρέθηκε με αιματωμένο κεφάλι πεσμένος στο πλάι στο πεζοδρόμιο , κατόπιν κρούσης του με αμάξι. Ακαριαία, απότομα.

Το ίδιο λυπημένος ήταν και ο θάνατος του παιδιού-μαθητή, ακαριαίος θάνατος, απρόσμενος, όταν το λεωφορείο το σχολικό , από λάθος ανθρώπινο, το έριξε κάτω και του έλιωσε το κεφάλι πριν προλάβει να διασχίσει τον δρόμο.

Τέσσερις ακαριαίοι θάνατοι, τέσσερις ζωές που δεν έφθιναν αλλά άκμαζαν, έξαφνα έκαναν βουτιά στο βυθό του μηδενός. Δεν εξετάζουμε τις αιτίες όπως κάνουν τα χιλιοειπωμένα και επαναλαμβανόμενα ρεπορτάζ. Απλά δεχόμαστε το γεγονός ότι υπάρχει πάντα πιθανότητα, απλώς να αφαιρεθεί ακαριαία η ζωή ενός ατόμου από τον πληθυσμό του ζωικού βασιλείου ή των ανθρώπων, σε οποιαδήποτε στιγμή. Καρδιακά επεισόδια, ατυχήματα, βαριά εγκεφαλικά, συμβαίνουν καθημερινά στη ζωή που ανύποπτη αγγίζει στη στιγμή τον θάνατο. Είμαστε έτοιμοι; Έχουμε κατακάθαρη, λευκότατη συνείδηση; Είμαστε έντιμοι εώς τώρα στη ζωή μας; Ή φεύγουμε ακαριαία αφήνοντας πίσω μας ένα μηδέν ένα τίποτα, μια ποταπή ζωή; Προσφέραμε κατά δύναμη στον τόπο ένα πολύτιμο λιθαράκι για να χτιστεί το αύριο καλύτερα; Ακαριαία.. ο θάνατος δεν ρωτά, και πρέπει να βρει ψυχές άνετες και έτοιμες για την αιωνιότητα!

ΕΙΡΗΝΕΥΕΙΝ - Ομορφιά, Τάξη, Μνήμη

Τρέχει 
Να διαφύγει τη δεύτερη νότα βόμβας.
ΠεριΜαζεύει τον δίδυμό του κουλουριαστά στην αγκάλη 
του . Μνήμη
Πού είναι η τάξη , η ασφάλεια , οι ζεστοί γονείς;

Ως τα λίκνα της ειρήνης έφθασε το πέρασμα 
των πυραυλικών τειχών,
των πεπερασμένων όπλων.

Ταξιδεύοντας προς 
την άπειρη ομοίωση του Θεού
ποιό κάτεργο να μάς περιορίζει;

Αυτό του πολέμου

Το πετάρισμα μιας πεταλούδας
Δυο άκρα που ενοχλείται εάν τα αγγίξεις μαζί,

το ένα τ' άκρο σύνορο το δεύτερο τ' αντίκρυ
Μη.

Ασφυχτιούμε στη διαμαρτυρία , τη μοναξιά, και τ ' ΟΝΕΙΡΟ του Ανάπλι
Χρειαζούμενο ν ασφυκτιούμε και στο αίμα;

Ειρηνεύειν κόσμιε κόσμε



Εις συζήτηση της ζήτησης το ζήτημα.
Πληρωμή για την εργασία, τη σίτιση, την περίθαλψη:
Ο πόνος.

ΙΣΤΟΡΙΑ
Έχει ιστορία η ανθρώπινη φύση μας, και μόνο μέσα από ιστορία δέχεται να χτίζει στέρεα.
Χυμά πάνω στο εφήμερο, το προσωρινό, να το καταχαλάσει, να περιλούσει με αίμα ό τι με
αίμα δεν δέθηκε.



ΡΩΣΟΙ --> Eμπνευσμένο από έκθεση Ζωγρ. Ρώσων Ζωγράφων στο ΜΕΓΑΡΟ Μουσικής
                                                                                          (γραμμένο περίπου το 2004)

 (Καραγκιόζηδες και κουκλοθέατρα Τρίγωνα {θεματική το ΤΣΙΡΚΟ}
 και καμπύλες συνδέονται)
πετούν πάνω από Ρωσικά Αγροκτήματα 
  ΤΗΝ ΗΡΕΜΗ ΣΟΦΙΑ κάνουν Τέχνη
                         Εξτέρ Αλεξάντρα · Νιβίνσκι Ιγνάντι 
                         Σαγκάλ ΜΑΡΚ · Τσεχόνιν Σεργκέι
τ'ανακατέματα του Εβραϊκού θεάτρυ
Συρτά με μούσια και με μάσκες δοσμένα
φανερά είτε κρυμμένα στις σκιές γεωμετρικών σκηνικών,
με τρικλοποδιές και με Μουντές πολυχρωμίες.
Αγγίγματα που σε οδηγούν πίσω στην Υπόγεια την ταβέρνα.

(Αφιερωμένο στους  καλλιτέχνες που πάντα αρνούνται τον πόλεμο)

_____________________________________________________________________________

AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στον παππού Στάθη (Ιερέα)

Παπά Στάθη άξιε
με τη μελύρριτη φωνή
άλαλος ωσάν τον Ζαχαρία στα τέλη σου,
ευλόγησον τους άλλαλους εμάς μπροστά στα θαύματα
να ιδούμε του μαρτυρίου τη Σκηνή


ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ Από την εργασία μου το 2017:
Καθώς ανιχνεύει τον καπνό το Σύστημα πυρόσβεσης,
έτσι ν'ανέβεις από εδώ στον Ύπνο της απόσβεσης.
Μια και υπάρχει πάντοτε κάποιος που προβλέπει
αυτά που άκαρδα ο άλλος δεν εβλέπει

EΛΛΗΝΕΣ (1999)

Άλλωτε κάποια φορά είδα καταιγίδα ειλικρίνιας
στα μάτια σας

κι άλλωτε βαθος μαύρον

όμως το θυμελικόν στο λοιπό σας ύφος

με αφήνει άφωνη.

Ελαιώνων κραυγές,

βγαίνουν από δυο στήθη, συγκρουόμενα κύμβαλα..

Σχίζοντας τη λεπτή μου εικόνα

με καθήλωσαν σ αυτόν τον τόπο τον ανέργωτο,

Έκτοτε παρακαλώ τις μούσες

σιχαίνομαι ήχους παγωμένους

και πάλλεται σχισμένη η σημαία

ακούγει του αγέρα τις ορέξεις

Και μόνο στην εξόρυξη νερού

ταγμένη

φιλώ τα νέα τάγματα ψυχών

ονειρεμένων και ορχουμένων

στα κύματα των παλιότερων δονήσεων.

Κομένη , με τα αίματα να σέρνονται στους χώρους

στους ανθρώπους

ψάχνω τα ρεύματα που θα κυκλοφορούν σ αυτά τα

δικά μου αίματα.

Κατάδική μου υπόσταση δεν έχω,

ωστόσο τόσο καιρό γυρνώντας

κατάδικη της αναζήτησης

που έγινε καταδίκη, πολλά μπαινόβγαιναν μέσα έξω από το

διάφανο συρματόπλεγμα,

μόνο κοιτώντας Κύπρος.

11. "Μέσα από το Τραμ", 1996

Γλίστρησε στα μάτια μου η πολυκοσμία

όχι πολύβοη όπως την έχω συνηθίσει-

ήταν ήσυχη, απαλή ετούτη εδώ.

Πάλλονταν τα μάτια μου και το κορμί μου

και τ'αυτιά μου

ωσάν ένα τύμπανο ολάκερη εγώ, όπως έφτανε

η νέα μουσική από τα τιτιβίσματα της Γλενόβλης.

Περίεργο - και νέα και

γνωστή αυτή η μουσική, απελπιστικά γνωστή!

Έτσι παλλόμενη μέσα στον κόσμο

κατέληξα

να γίνω μινιατούρα

με μάτια ρέοντα αδρανώς όπως το μέλι [δεν βγάζουν τώρα κοφτερές φωτογραφίες]

με χείλη αμέριμνα, ελεύθερα άσφιχτα

και ένα μυαλό από πάνω

βουίζει

τώρα λειτουργεί ανεξαρτήτως του ΕΙΝΑΙ μου

Είναι - καρδιά - μεγαλοσύνες κρύφτηκαν

καλό ή κακό ποιός ξέρει

Από τις μέσα περιγραφές στις έξω

Άνθρωποι

Μηχανήματα λειτουργούν με ακρίβεια στη σωστή κατεύθυνση

Άνθρωποι

Μαγαζιά με αφθονία αρπίζουν ευτυχία

Άνθρωποι προστατευμένοι από τη δυστυχία (εώς και οι ζητιάνοι) γιατί ξέρουν ποιά είναι η σωστή των

πραγμάτων θέση

Κι όλες εκείνες οι πανέμορφες "Poupees san lait"

όπως θα έλεγε η Yourcenar, εμένα μου λένε

'κοίτα τη δουλειά σου και θα είσαι 'la plus belle 

du jour"!!

Έτσι απλά τα βλέπω εγώ

Η Grenoble μας σφυρηλατεί μέχρι να λεπτύνουμε

Η χοντρή φωνή μου θα γίνει δύο

λεπτές φέτες ψωμί

με βούτυρο και μέλι και

όπου και να πάω θα μ'ακολουθεί η κραυγή του

τελευταίου ανθρώπου που αγκομαχεί και σ'αυτή την

πόλη που είδα.